[ Pobierz całość w formacie PDF ]
a po nim Nikiasz. Swoich racji dowodzili jednak inaczej. Wszystkie zródła z epoki, zarówno
Arystofanes. jak i Tukidydes, zwracajÄ… uwagÄ™ nie t.~,-le na politykÄ™ Kleona, co na jego styl
polityczny, a zwłaszcza na manierę mówienia. Kleon ryczy na Zgromadzeniu i używa wulgarnego,
ulicznego języka, wymachuje rękami. Sami Ateńczycy sądzili ~~IV w., że z~x~yczaje te, przyjęte
zresztą wówczas powszechnie, wprowadzi) właśnie Kleon. Nie potrzebujemy zaprzeczać duszności
tej opinii, ale też nie możemy jej traktować caÅ‚kiem doslownie. Trudno sobie ~~·yobrazić,
58
że wielcy poprzednicy Kleona - iVIiltiades, Kimon lub Perykles wygłaszali swoje mowy spokojnie.
cicho, monotonni , porywajÄ…c tysiÄ…ce sÅ‚uchajÄ…cych ich na Zgromadzeniu ob~·wateli. Trzeba byto
dysponować bardzo donośnym glosem i pomagać sobie nawet gestykulacją, aby by ć dyszanym i
rozumianym przez tak wielkie audytorium ~;~ epoce, która nie znała wzmacniaczy; megafonów,
głośników.
Kleon różrii się od wcześniejszych polityków przede wszystkim frazeologią polityczną. Mówił
rzeczywiście do tlumu i językiem tiuna.i. przedstav~iając ~ę jako jego obrohca i jako człowiek z
ulicy. U Arystofanesa znajdujemy zabawne, ra pozór zupełnie absurdalne, zdanie. Kleon wyznaje
staremu Demosozci (Ludowi), że jest jego milośnikiem (erastes), że się w nim zakochał (Rycerze
r44). Komediopisarz zupełnie świadomie sięgnąl do słownictwa z zakresu milości izomoseksualnej.
w którym starszy mężczyzna nazywał się eraste~, a jego młody kocńanek eromenos. Intencja
Kleona została przez autora komedii złośliwie wypaczona i ośmieszona, jeśli zwazyć, że jak wiemy
skÄ…dinÄ…d, podkreÅ›laÅ‚ on czÄ™sto swe oddanie sprawom ludu, miÅ‚ość ojcz~°zny i może sl~ecjainie
uczucia. jakie ż~.-wil dla demosu. Ale nie było w tym nic dziwnebo. W końcu ten sam motyw
widzimy w mowie Peryklesa, który bronił się w 43c~ r. przed gniewem obywateli rozgorycronyci~
niepomyślnym obrotem wojny.
"A przecież w mojej osobie atakujecie czio~~~ieka, który nie gorzej od innych orientuje się w
potrzebach państwa, umie to wypowiedzieć, kocha swe miasćo i jest nieprzekupny. Jeśli bowiem
ktoś widzi prawdę, lecz nie potrafi jej jasno przedstawić, to tyle jest to warte, jakby jej nie znał; a
ten, kto umie jedno i drugie, lecz nie jest patriotą, nie potrafi dać również zbaiviennej radu: kto zaś
ma te v;sz~~stkie zalety i kocha
59
-Tukidydes (ur. ok. 460--393(?) p.n.e.) - wybitny historyk grecki. Pochodził z rodziny
arystokratycznej, przez ojca Olorosa spokrewniony z jednym z królów trackich. ~' czasie wojny
peloponeskiej (424 r.) wybrany został strategiem, a jego spózniona próba przyjścia z pomocą
Amfipolis, spow~odow-ała że miasto zdobyli Spartanie. Przewidując przykre dla siebie
konsekwencje tego faktu, pozostał na dobrowolnym wygnaniu
ojczyznę, ale jest p~~zekupny, wszystkie te zalety latwo może sprzedać."
[Tukidydes II, 60].
Kleon i Perykles nieco inaczej ustawiajÄ… akcenty, ale obaj deklarujÄ… swe oddanie demokracji.
odżegnując się głośno od wszelkich układów ..partyjnych". korzv,stania z pomocy przvjaciól,
staraiąc się stworzyć ~.vrażenie, że jedynym ich oparciem jest lud. W rzeczy ,vis~ości obaj,
podobnie jak wszyscy inni politycy aterzscy, musieli korzystać ze wsparcia ludzi im bliskich,
stronników i sojuszników politycznych, by za ich pośrednict;~~em wpły~~ać na bieg spraw
państwowych. Plutarch pisze o Peryklesie: ..Nie zabierał głosu w każdej sprawie i nie zawsze
chodził na tłumne zgromadzenia ludowe. Sam siebie rezerwowa) dla wielkich spraw i okazji, inne
zalatwial przez wysyxan~~ch na zebrania przyjaciól, odpowiednich swoich przv,;aciei.
odpowiednich mó~-ców i zwolenników'' [Plutarch Pe
60
Na przykład dekret mearejski, którego prawdziwcTm inicjatorem byi P~~~~ykles ustal formalnie
przeprowadzony ;~a ~~~romadzeni~~. T ~,owym przez jećmego ? jego padzi, niejakiego ~' .":v_
osa. Do ~=.-spólpracoai-l:ii-_ó~~- Peryllies a należel`~ v? eio'nos, Menippos. La:r~pon, Damon.
Anaksagoras, ~'idiasz zapewne ia·ielu innscll. eon .>wnie:~ nie- dzialal salotnie. ~ k~ Ä™gu osób
,;emu l~~!,:'ci~~h znamy ~'heora. 'anosw~; ~l~esiora, `reofanesa i '1'hudipposa. Istl;enie alZici:
niewielkici: gz-up poiity'_~ó~~; shupionycl; v~To'~ói ,~y~~i~=jego plz=-v·Ã³dcy stanoo~iÅ‚o. ya': [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl freetocraft.keep.pl
a po nim Nikiasz. Swoich racji dowodzili jednak inaczej. Wszystkie zródła z epoki, zarówno
Arystofanes. jak i Tukidydes, zwracajÄ… uwagÄ™ nie t.~,-le na politykÄ™ Kleona, co na jego styl
polityczny, a zwłaszcza na manierę mówienia. Kleon ryczy na Zgromadzeniu i używa wulgarnego,
ulicznego języka, wymachuje rękami. Sami Ateńczycy sądzili ~~IV w., że z~x~yczaje te, przyjęte
zresztą wówczas powszechnie, wprowadzi) właśnie Kleon. Nie potrzebujemy zaprzeczać duszności
tej opinii, ale też nie możemy jej traktować caÅ‚kiem doslownie. Trudno sobie ~~·yobrazić,
58
że wielcy poprzednicy Kleona - iVIiltiades, Kimon lub Perykles wygłaszali swoje mowy spokojnie.
cicho, monotonni , porywajÄ…c tysiÄ…ce sÅ‚uchajÄ…cych ich na Zgromadzeniu ob~·wateli. Trzeba byto
dysponować bardzo donośnym glosem i pomagać sobie nawet gestykulacją, aby by ć dyszanym i
rozumianym przez tak wielkie audytorium ~;~ epoce, która nie znała wzmacniaczy; megafonów,
głośników.
Kleon różrii się od wcześniejszych polityków przede wszystkim frazeologią polityczną. Mówił
rzeczywiście do tlumu i językiem tiuna.i. przedstav~iając ~ę jako jego obrohca i jako człowiek z
ulicy. U Arystofanesa znajdujemy zabawne, ra pozór zupełnie absurdalne, zdanie. Kleon wyznaje
staremu Demosozci (Ludowi), że jest jego milośnikiem (erastes), że się w nim zakochał (Rycerze
r44). Komediopisarz zupełnie świadomie sięgnąl do słownictwa z zakresu milości izomoseksualnej.
w którym starszy mężczyzna nazywał się eraste~, a jego młody kocńanek eromenos. Intencja
Kleona została przez autora komedii złośliwie wypaczona i ośmieszona, jeśli zwazyć, że jak wiemy
skÄ…dinÄ…d, podkreÅ›laÅ‚ on czÄ™sto swe oddanie sprawom ludu, miÅ‚ość ojcz~°zny i może sl~ecjainie
uczucia. jakie ż~.-wil dla demosu. Ale nie było w tym nic dziwnebo. W końcu ten sam motyw
widzimy w mowie Peryklesa, który bronił się w 43c~ r. przed gniewem obywateli rozgorycronyci~
niepomyślnym obrotem wojny.
"A przecież w mojej osobie atakujecie czio~~~ieka, który nie gorzej od innych orientuje się w
potrzebach państwa, umie to wypowiedzieć, kocha swe miasćo i jest nieprzekupny. Jeśli bowiem
ktoś widzi prawdę, lecz nie potrafi jej jasno przedstawić, to tyle jest to warte, jakby jej nie znał; a
ten, kto umie jedno i drugie, lecz nie jest patriotą, nie potrafi dać również zbaiviennej radu: kto zaś
ma te v;sz~~stkie zalety i kocha
59
-Tukidydes (ur. ok. 460--393(?) p.n.e.) - wybitny historyk grecki. Pochodził z rodziny
arystokratycznej, przez ojca Olorosa spokrewniony z jednym z królów trackich. ~' czasie wojny
peloponeskiej (424 r.) wybrany został strategiem, a jego spózniona próba przyjścia z pomocą
Amfipolis, spow~odow-ała że miasto zdobyli Spartanie. Przewidując przykre dla siebie
konsekwencje tego faktu, pozostał na dobrowolnym wygnaniu
ojczyznę, ale jest p~~zekupny, wszystkie te zalety latwo może sprzedać."
[Tukidydes II, 60].
Kleon i Perykles nieco inaczej ustawiajÄ… akcenty, ale obaj deklarujÄ… swe oddanie demokracji.
odżegnując się głośno od wszelkich układów ..partyjnych". korzv,stania z pomocy przvjaciól,
staraiąc się stworzyć ~.vrażenie, że jedynym ich oparciem jest lud. W rzeczy ,vis~ości obaj,
podobnie jak wszyscy inni politycy aterzscy, musieli korzystać ze wsparcia ludzi im bliskich,
stronników i sojuszników politycznych, by za ich pośrednict;~~em wpły~~ać na bieg spraw
państwowych. Plutarch pisze o Peryklesie: ..Nie zabierał głosu w każdej sprawie i nie zawsze
chodził na tłumne zgromadzenia ludowe. Sam siebie rezerwowa) dla wielkich spraw i okazji, inne
zalatwial przez wysyxan~~ch na zebrania przyjaciól, odpowiednich swoich przv,;aciei.
odpowiednich mó~-ców i zwolenników'' [Plutarch Pe
60
Na przykład dekret mearejski, którego prawdziwcTm inicjatorem byi P~~~~ykles ustal formalnie
przeprowadzony ;~a ~~~romadzeni~~. T ~,owym przez jećmego ? jego padzi, niejakiego ~' .":v_
osa. Do ~=.-spólpracoai-l:ii-_ó~~- Peryllies a należel`~ v? eio'nos, Menippos. La:r~pon, Damon.
Anaksagoras, ~'idiasz zapewne ia·ielu innscll. eon .>wnie:~ nie- dzialal salotnie. ~ k~ Ä™gu osób
,;emu l~~!,:'ci~~h znamy ~'heora. 'anosw~; ~l~esiora, `reofanesa i '1'hudipposa. Istl;enie alZici:
niewielkici: gz-up poiity'_~ó~~; shupionycl; v~To'~ói ,~y~~i~=jego plz=-v·Ã³dcy stanoo~iÅ‚o. ya': [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]