[ Pobierz całość w formacie PDF ]
przesłuchania.
Hannah spojrzała na aresztantów i nie wierzyła własnym oczom. Troje
przestępców naraz!
- No cóż, już miałam okazję poznać tę trójkę - powiedziała i pomyślała, że
nareszcie w pałacu zapanuje spokój. - Tego człowieka w środku znam jako
Papir-Pallego, wytwórcę tapet z Kopenhagi. Wielokrotnie usiłował mi
zaszkodzić.
- Ciekawe, bardzo ciekawe. - Lensman skinął głową funkcjonariuszowi i ten
zaczął notować każde słowo Hannah. Palle patrzył na nią ponuro, ale nie
próbował protestować. Był brudny i zaniedbany. Najwyrazniej ostatnio nędznie
mu się żyło.
- Poznaje pani kogoś jeszcze?
- Owszem. Ten młody człowiek z mojej lewej strony to tapeciarz Bennie
Jorgensen. Miał wykonać pracę w pałacu i kupić tapety. Przywiózł złe
materiały.
Bennie wbił wzrok w podłogę, nie chcąc spojrzeć pani w oczy. Zrozumiał,
że przegrał i że za pózno na żal z powodu popełnionych głupstw. Przez chwilę
w pomieszczeniu słychać było tyłko skrobanie pióra po papierze. W końcu
Hannah chrząknęła. Zawahała się chwilę, nim przeniosła wzrok na ostatnią
osobę. Na kobietę, która patrzyła na nią błagalnie.
- Tę damę spotkałam parokrotnie - oznajmiła ściszonym głosem. - Pierwszy
raz w teatrze w Kopenhadze, gdzie była z mężem, jak przypuszczam. Ma na
imię Mona, a nazwiska niestety nie znam. - Hannah widziała, że w tym
momencie kobieta straciła wszelką nadzieję, ale postanowiła być
konsekwentna. Tę sprawę należało zamknąć raz na zawsze. - Pózniej moja
siostra spotkała ją w pobliżu posterunku policji, do którego weszłam razem z
mężem zeznawać w sprawie tapet. Kiedy już wszyscy wracaliśmy powozem, ta
pani dała znak komuś, kto najwyrazniej czekał w ukryciu. Chwilę pózniej
bowiem wpadł na nas wózek ciągnięty przez wielką szkapę. Gdyby nie
przytomność umysłu naszego stangreta, mogłoby się to bardzo zle skończyć.
- Uważa więc pani, że ta kobieta jest winna krzywd wyrządzonych ludziom i
niszczenia cudzej własności?
- W każdym razie współwinna. Nie mam wątpliwości, że jest w zmowie z
wytwórcą tapet i kupcem z Farvergade handlującym tapetami.
- Nie mam z tym nic wspólnego! - oświadczyła nagle Mona. - To kłamstwo!
- Poruszyła się niespokojnie na stołku, aż policjant musiał ją przytrzymać.
- W każdym razie mieszka w pobliżu sklepu z tapetami i zachwalała go nie
tylko mnie. W ten sposób oszukano również inne kobiety, których nazwiska
mogę podać. Czy to się nie kwalifikuje jako współudział w przestępstwie? -
dodała Hannah.
- Na to wygląda. - Lensman zwrócił się teraz do Sebjorg. - Czy pani to
potwierdza?
- Oczywiście. Ta kobieta wypytała mnie, po co moja siostra poszła na
posterunek. Widziałam też, jak podnosi rękę i macha na konia, który chwilę
pózniej na nas wpadł. - Sebjorg gniewnie pociągnęła nosem. - Wciąż boli mnie
bark po tamtym wypadku.
- A więc oszukiwaliście przy handlu tapetami - próbował podsumować
sprawę lensman, zwracając się do zatrzymanych. - Sprzedawaliście zwykły
papier za duże pieniądze, a potem w sprytny sposób kierowaliście klientów na
Farvergade, żeby tam kupowali prawdziwe tapety. Kolejny raz w pełnej cenie.
Kupiec niezle na tym zarabiał. - Lensman podkręcił wąsa. - Z tego, co
rozumiem, popełniliście niejedno przestępstwo, poza tym uciekaliście i
ukrywaliście się przed policją.
- To fałszywe oskarżenia! Brednie! - Papir-Palle chciał się podnieść, lecz
policjant natychmiast go usadził. - Kłamstwa i wymysły! Nie zgadzam się na
to! - Oczy mu błysnęły, utkwił pełne nienawiści spojrzenie w Hannah. - Nie
obchodzi mnie, co zrobili tamci, ja robiłem tylko to, o co mnie poproszono!
Na te słowa w Benniem obudziła się wściekłość. A więc kamrat okazał się
zdrajcą. Gdy przyszło co do czego, próbuje zrzucić winę na innych, żeby
wybielić siebie.
- Nie zwalaj wszystkiego na nas! - zaprotestował. - To był twój pomysł od
samego początku! A ja nie miałem wyboru. Musiałem w jakiś sposób spłacić ci
to, co przegrałem w karty.
- Słyszeliście? - Palle wskazał na tapeciarza. - Przyznał się, że ma długi
karciane. A zadłużeni ludzie wpadają w rozpacz i zrobią wszystko, żeby
zdobyć pieniądze. To jest człowiek, którego szukacie!
- To ohydna... [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl freetocraft.keep.pl
przesłuchania.
Hannah spojrzała na aresztantów i nie wierzyła własnym oczom. Troje
przestępców naraz!
- No cóż, już miałam okazję poznać tę trójkę - powiedziała i pomyślała, że
nareszcie w pałacu zapanuje spokój. - Tego człowieka w środku znam jako
Papir-Pallego, wytwórcę tapet z Kopenhagi. Wielokrotnie usiłował mi
zaszkodzić.
- Ciekawe, bardzo ciekawe. - Lensman skinął głową funkcjonariuszowi i ten
zaczął notować każde słowo Hannah. Palle patrzył na nią ponuro, ale nie
próbował protestować. Był brudny i zaniedbany. Najwyrazniej ostatnio nędznie
mu się żyło.
- Poznaje pani kogoś jeszcze?
- Owszem. Ten młody człowiek z mojej lewej strony to tapeciarz Bennie
Jorgensen. Miał wykonać pracę w pałacu i kupić tapety. Przywiózł złe
materiały.
Bennie wbił wzrok w podłogę, nie chcąc spojrzeć pani w oczy. Zrozumiał,
że przegrał i że za pózno na żal z powodu popełnionych głupstw. Przez chwilę
w pomieszczeniu słychać było tyłko skrobanie pióra po papierze. W końcu
Hannah chrząknęła. Zawahała się chwilę, nim przeniosła wzrok na ostatnią
osobę. Na kobietę, która patrzyła na nią błagalnie.
- Tę damę spotkałam parokrotnie - oznajmiła ściszonym głosem. - Pierwszy
raz w teatrze w Kopenhadze, gdzie była z mężem, jak przypuszczam. Ma na
imię Mona, a nazwiska niestety nie znam. - Hannah widziała, że w tym
momencie kobieta straciła wszelką nadzieję, ale postanowiła być
konsekwentna. Tę sprawę należało zamknąć raz na zawsze. - Pózniej moja
siostra spotkała ją w pobliżu posterunku policji, do którego weszłam razem z
mężem zeznawać w sprawie tapet. Kiedy już wszyscy wracaliśmy powozem, ta
pani dała znak komuś, kto najwyrazniej czekał w ukryciu. Chwilę pózniej
bowiem wpadł na nas wózek ciągnięty przez wielką szkapę. Gdyby nie
przytomność umysłu naszego stangreta, mogłoby się to bardzo zle skończyć.
- Uważa więc pani, że ta kobieta jest winna krzywd wyrządzonych ludziom i
niszczenia cudzej własności?
- W każdym razie współwinna. Nie mam wątpliwości, że jest w zmowie z
wytwórcą tapet i kupcem z Farvergade handlującym tapetami.
- Nie mam z tym nic wspólnego! - oświadczyła nagle Mona. - To kłamstwo!
- Poruszyła się niespokojnie na stołku, aż policjant musiał ją przytrzymać.
- W każdym razie mieszka w pobliżu sklepu z tapetami i zachwalała go nie
tylko mnie. W ten sposób oszukano również inne kobiety, których nazwiska
mogę podać. Czy to się nie kwalifikuje jako współudział w przestępstwie? -
dodała Hannah.
- Na to wygląda. - Lensman zwrócił się teraz do Sebjorg. - Czy pani to
potwierdza?
- Oczywiście. Ta kobieta wypytała mnie, po co moja siostra poszła na
posterunek. Widziałam też, jak podnosi rękę i macha na konia, który chwilę
pózniej na nas wpadł. - Sebjorg gniewnie pociągnęła nosem. - Wciąż boli mnie
bark po tamtym wypadku.
- A więc oszukiwaliście przy handlu tapetami - próbował podsumować
sprawę lensman, zwracając się do zatrzymanych. - Sprzedawaliście zwykły
papier za duże pieniądze, a potem w sprytny sposób kierowaliście klientów na
Farvergade, żeby tam kupowali prawdziwe tapety. Kolejny raz w pełnej cenie.
Kupiec niezle na tym zarabiał. - Lensman podkręcił wąsa. - Z tego, co
rozumiem, popełniliście niejedno przestępstwo, poza tym uciekaliście i
ukrywaliście się przed policją.
- To fałszywe oskarżenia! Brednie! - Papir-Palle chciał się podnieść, lecz
policjant natychmiast go usadził. - Kłamstwa i wymysły! Nie zgadzam się na
to! - Oczy mu błysnęły, utkwił pełne nienawiści spojrzenie w Hannah. - Nie
obchodzi mnie, co zrobili tamci, ja robiłem tylko to, o co mnie poproszono!
Na te słowa w Benniem obudziła się wściekłość. A więc kamrat okazał się
zdrajcą. Gdy przyszło co do czego, próbuje zrzucić winę na innych, żeby
wybielić siebie.
- Nie zwalaj wszystkiego na nas! - zaprotestował. - To był twój pomysł od
samego początku! A ja nie miałem wyboru. Musiałem w jakiś sposób spłacić ci
to, co przegrałem w karty.
- Słyszeliście? - Palle wskazał na tapeciarza. - Przyznał się, że ma długi
karciane. A zadłużeni ludzie wpadają w rozpacz i zrobią wszystko, żeby
zdobyć pieniądze. To jest człowiek, którego szukacie!
- To ohydna... [ Pobierz całość w formacie PDF ]