[ Pobierz całość w formacie PDF ]
do życia opatrzyła. Obowiązki moje najściślejsze są Jemu służyć. %7łycie moje na
naukach przepędzone na nich samych kończyć się musi. Tak Król każe: ale to
Król łaskawy i miłosierny; ten zapewne i mnie, i was nie opuści".
KONIEC
PRZYPISY
1
Adam Stanisław Naruszewicz, 1733-1796, w r. 1775 przystąpił na żądanie króla
Stanisława Augusta do opracowania Historii narodu polskiego. Ogłaszał ją w latach 1780-
1786 (tomy II-VI), doprowadzając do r. 1386. W r. 1775 złożył na ręce króla Memoriał, w
którym zawarł swe poglądy na naukę historyczną. Podstawą niniejszego przedruku jest
wydanie I Memoriału w: A. Naruszewicz, Historia narodu polskiego, t. I, cz. I, Warszawa
1824, s. I-XXVI, Literatura: J. Lelewel, Rozbiór prac historycznych Adama Naruszewicza i
Tadeusza Czackiego, Polska dzieje i rzeczy jej, t. XVII, Poznań 1865; K. Sienkiewicz,
O Adamie Naruszewiczu, Skarbiec historii polskiej, t. I, Paryż 1839; P. Chmielowski, J.
Kochanowski, Adam Naruszewicz, Encykl. Ilustr., Warszawa 1903; K. Chodynicki, Poglądy
na zadania historii w Polsce w epoce Stanisława Augusta, Warszawa 1915; N. Rutkowska,
Bishop Adam Naruszewicz and His History of The Polish Nation, Washington 1941;
S. Grzybowski, Teki Naruszewicza, Kraków Wrocław Warszawa 1960.
2
Miłość jest posłuszna rozkazowi Wergiliusz.
3
Naruszewicz urodził się w 1733 r.
4
Tj. zakonu jezuitów.
5
Po powrocie ze studiów zagranicznych w r. 1762 Naruszewicz podjął ponownie pracę
w Collegium Nobilium. Ogłaszał też utwory poetyckie. Zwrócił na siebie uwagę króla (1764),
który stał się jego gorliwym protektorem.
6
Godnie odpoczywać.
7
Szczęśliwy ten (kto z dala od zgiełkliwych sporów...) Horacy, Epod. 2.
8
Tj. stosami.
9
Nagradzając pobudzać.
10
Doskonale, dobry niewolniku Ewangelia św. Mateusza, 25, 23.
11
Kaja Korneliusza Tacyta Dzieła wszystkie, przekładania Adama Stanisława
Naruszewicza, t. I-IV, Warszawa 1772-1783; mowa o t. I-II wydanych w latach 1772-1773.
12
Historia Jana Karola Chodkiewicza, t. I-II, Warszawa 1781; Naruszewicz pracował
nad nią od r. 1773.
13
Od r. 1757 Naruszewicz wykładał w Collegium Nobilium.
14
Tj. orężem do igrzysk.
15
Tj. porównania.
16
Tj. całość.
17
Tj. akta.
18
Tj. układy zależności.
19
Tj. nadania lenne.
20
Tj. zrzeczenie się.
21
Tj. rezygnacja.
22
W najbardziej skorumpowanej rzeczypospolitej najbardziej liczne są prawa.
23
Tj. ile w monecie srebra, a ile miedzi.
24
Tj. rozkładania.
25
Tj. współudziału społeczeństwa w rządach.
26
Tj. urzędy.
27
Tj. okazałość.
28
Ogrom bezkształtny, nieskładny Owidiusz, Przemiany, I, 7.
29
Porządek przynosi światło pamięci.
30
Tj. świadek.
31
Dla czyjego dobra.
32
Tj. pozbywanie się przez królów regaliów.
33
Mowa o Pochwale głupoty Erazma z Rotterdamu.
34
Tj. przedstawicielami stronnictw.
35
W. Kadłubek, ok. 1180-1223; J. Lipski, 1572-1631, autor De rebus gestis serenissimi
et potentissimi Sigismundi III (1605); J. Długosz, 1415-1480, Historiae Poloniae libri XII;
J. D. Solikowski arcybiskup, 1539-1063, autor Commentarius brevis rerum Polonicarum a
morte Sigismundi Augusti, 1647; M. Kromer, 1512-1589, autor De origine et rebus gestis
Polonorum libri XXX, 1555; A. Załuski, ok. 1650-1711, napisał Epistolae historico-familiares
(4 t., 1709-1761); St. Witwicki, zm. 1697, autor Electio Joannis III et prudentia (1676);
St. Aubieński, 1575-1640, napisał De motu civili in Polonia libri V (1643); P. Piasecki, 1579-
1649, napisał Chronica gestorum in Europa singularium (1645).
36
Naruszewicz w r. 1774 mianowany został koadiutorem biskupstwa smoleńskiego, 25
V 1775 wyświęcono go na biskupa emauskiego.
37
O ty, podporo życia i tarczo moja. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl freetocraft.keep.pl
do życia opatrzyła. Obowiązki moje najściślejsze są Jemu służyć. %7łycie moje na
naukach przepędzone na nich samych kończyć się musi. Tak Król każe: ale to
Król łaskawy i miłosierny; ten zapewne i mnie, i was nie opuści".
KONIEC
PRZYPISY
1
Adam Stanisław Naruszewicz, 1733-1796, w r. 1775 przystąpił na żądanie króla
Stanisława Augusta do opracowania Historii narodu polskiego. Ogłaszał ją w latach 1780-
1786 (tomy II-VI), doprowadzając do r. 1386. W r. 1775 złożył na ręce króla Memoriał, w
którym zawarł swe poglądy na naukę historyczną. Podstawą niniejszego przedruku jest
wydanie I Memoriału w: A. Naruszewicz, Historia narodu polskiego, t. I, cz. I, Warszawa
1824, s. I-XXVI, Literatura: J. Lelewel, Rozbiór prac historycznych Adama Naruszewicza i
Tadeusza Czackiego, Polska dzieje i rzeczy jej, t. XVII, Poznań 1865; K. Sienkiewicz,
O Adamie Naruszewiczu, Skarbiec historii polskiej, t. I, Paryż 1839; P. Chmielowski, J.
Kochanowski, Adam Naruszewicz, Encykl. Ilustr., Warszawa 1903; K. Chodynicki, Poglądy
na zadania historii w Polsce w epoce Stanisława Augusta, Warszawa 1915; N. Rutkowska,
Bishop Adam Naruszewicz and His History of The Polish Nation, Washington 1941;
S. Grzybowski, Teki Naruszewicza, Kraków Wrocław Warszawa 1960.
2
Miłość jest posłuszna rozkazowi Wergiliusz.
3
Naruszewicz urodził się w 1733 r.
4
Tj. zakonu jezuitów.
5
Po powrocie ze studiów zagranicznych w r. 1762 Naruszewicz podjął ponownie pracę
w Collegium Nobilium. Ogłaszał też utwory poetyckie. Zwrócił na siebie uwagę króla (1764),
który stał się jego gorliwym protektorem.
6
Godnie odpoczywać.
7
Szczęśliwy ten (kto z dala od zgiełkliwych sporów...) Horacy, Epod. 2.
8
Tj. stosami.
9
Nagradzając pobudzać.
10
Doskonale, dobry niewolniku Ewangelia św. Mateusza, 25, 23.
11
Kaja Korneliusza Tacyta Dzieła wszystkie, przekładania Adama Stanisława
Naruszewicza, t. I-IV, Warszawa 1772-1783; mowa o t. I-II wydanych w latach 1772-1773.
12
Historia Jana Karola Chodkiewicza, t. I-II, Warszawa 1781; Naruszewicz pracował
nad nią od r. 1773.
13
Od r. 1757 Naruszewicz wykładał w Collegium Nobilium.
14
Tj. orężem do igrzysk.
15
Tj. porównania.
16
Tj. całość.
17
Tj. akta.
18
Tj. układy zależności.
19
Tj. nadania lenne.
20
Tj. zrzeczenie się.
21
Tj. rezygnacja.
22
W najbardziej skorumpowanej rzeczypospolitej najbardziej liczne są prawa.
23
Tj. ile w monecie srebra, a ile miedzi.
24
Tj. rozkładania.
25
Tj. współudziału społeczeństwa w rządach.
26
Tj. urzędy.
27
Tj. okazałość.
28
Ogrom bezkształtny, nieskładny Owidiusz, Przemiany, I, 7.
29
Porządek przynosi światło pamięci.
30
Tj. świadek.
31
Dla czyjego dobra.
32
Tj. pozbywanie się przez królów regaliów.
33
Mowa o Pochwale głupoty Erazma z Rotterdamu.
34
Tj. przedstawicielami stronnictw.
35
W. Kadłubek, ok. 1180-1223; J. Lipski, 1572-1631, autor De rebus gestis serenissimi
et potentissimi Sigismundi III (1605); J. Długosz, 1415-1480, Historiae Poloniae libri XII;
J. D. Solikowski arcybiskup, 1539-1063, autor Commentarius brevis rerum Polonicarum a
morte Sigismundi Augusti, 1647; M. Kromer, 1512-1589, autor De origine et rebus gestis
Polonorum libri XXX, 1555; A. Załuski, ok. 1650-1711, napisał Epistolae historico-familiares
(4 t., 1709-1761); St. Witwicki, zm. 1697, autor Electio Joannis III et prudentia (1676);
St. Aubieński, 1575-1640, napisał De motu civili in Polonia libri V (1643); P. Piasecki, 1579-
1649, napisał Chronica gestorum in Europa singularium (1645).
36
Naruszewicz w r. 1774 mianowany został koadiutorem biskupstwa smoleńskiego, 25
V 1775 wyświęcono go na biskupa emauskiego.
37
O ty, podporo życia i tarczo moja. [ Pobierz całość w formacie PDF ]