[ Pobierz całość w formacie PDF ]
kontaktować się ze mną w razie potrzeby.
Myślę, że nie spodobaliśmy mu się. Ryan zapalił jeepa.
Co o nim sądzisz? zapytałam.
To pan umywam rączki .
Jest lekarzem.
W sensie Howarda Hughesa* [Howard Hughes amerykański miliarder, pilot i konstruktor lotniczy oraz
producent filmowy cierpiący na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne objawiające się częstym myciem rąk (przyp. red.)].
Założę się, że dwa razy sprawdza zamki, liczy spinacze, układa skarpetki według kolorów.
Ja układam skarpetki według kolorów.
Ty jesteś dziewczyną.
Zgadzam się. Marshall jest ewidentnie śliski. Ale jak sądzisz, pozer wie więcej niż
mówi?
Przyznaje, że wie więcej niż mówi. Jest lekarzem.
A reszta?
Duzi.
To wszystko?
Duzi i gburowaci.
Wyciągnęłam rękę i podkręciłam klimatyzację.
A Daniels siedział.
Skąd wiesz?
Więzienne tatuaże.
Jesteś pewien?
Zaufaj mi. Jestem pewien.
Może to ten upał. Może frustracja, że nie potrafiłam nic osiągnąć. Nawet Ryan mnie
irytował.
A może byłam poirytowana na siebie za to, że straciłam cierpliwość? Po co zapytałam o
Helene Flynn? Czy wspomnienie o niej było dobrym posunięciem czy gafą? Czy informacja
wróci do KMB? Do Gulleta?
Moja wizyta może namieszać, może zmusić Herrona do reakcji, zmotywować KMB do
współpracy w rozpracowywaniu zniknięcia Flynn.
Z drugiej strony, moja nieuwaga może przysporzyć problemów Emmie. Wkurzyć szeryfa
i skłonić go do odcięcia mnie od sprawy.
Przynajmniej nie wyjawiłam szczegółów śmierci Unique Montague.
Niefajnie. Bezowocnie.
Oparłam się, aby zebrać myśli. Gdy tak walczyłam ze sobą, zadzwoniła moja komórka.
Bezowocnie? Kochanie, były owoce.
Rozdział 26
Emma brzmiała energiczniej niż przez ostatnie dni. Kiedy zapytałam, jak się czuje,
powróciła strzyga .
Trzydzieści cztery telefony. Bingo. Lee Ann natrafiła na dentystę posiadającego kartę
Williego Helmsa. Dr Charles Kucharski. Złożyłam staruszkowi wizytę.
W ten sposób ograniczasz się do pracy papierkowej?
Emma to zignorowała.
Kucharski tak się ucieszył z odwiedzin, już myślałam, że mnie przykuje do ściany w
przydomowym bunkrze.
To znaczy?
Wątpię, aby opływał w pacjentów.
Yhm. Zabrzmiałam jak Daniels.
Kucharski pamiętał Helmsa jako wysokiego, bladego gościa, pod czterdziestkę,
mającego tiki nerwowe. Ostatnia wizyta Helmsa miała miejsce w kwietniu w 1996.
Jakie tiki?
Nieskoordynowane ruchy szyi i rąk. Kucharski musiał zabezpieczać głowę Helmsa i
nadgarstki w czasie borowania i wypełniania. Kucharski myślał, że pacjent mógł cierpieć na
zespół Tourette a* [zespół Tourette a wrodzone zaburzenie neurologiczne charakteryzujące się głównie
występowaniem u chorego wielu tików (przyp. red.)]
Czy Helms podał jakiś kontakt? Adres? Pracodawcę?
Ojciec Helmsa, Ralph Helms, opłacał rachunki. Willie podał jego numer do karty.
Kiedy Lee Ann zadzwoniła, dowiedziała się, że numer jest już nieaktualny. Okazało się, że
Helms senior zmarł jesienią dziewięćdziesiątego szóstego.
Stąd koniec regularnych wizyt.
Helms podał swojego pracodawcę: Auto Parts u Johnniego, przy autostradzie 52. Gość
o nazwisku John Hardiston skupuje wraki, zajmuje się złomem i takimi tam. Hardiston mówi,
że zatrudnił Helmsa w dowód przyjazni wobec Ralpha, pozwolił mu mieszkać w starej
przyczepie kempingowej na tyłach. Helms zajmował się psami, był czymś w rodzaju stróża.
Pracował dla Hardistona prawie dziesięć lat, a potem pewnego dnia po prostu się wyniósł.
Kiedy?
Jesienią 200l. Hardiston mówi, że Helms opowiadał zawsze o wyjezdzie do Atlanty,
więc zbytnio się nad tym nie zastanawiał, pomyślał, że gość się spakował i po prostu
pojechał. Hardiston mówi, że Helms okazał się być dobrym pracownikiem, było mu przykro,
że go stracił.
Ale nie próbował go znalezć.
Nie.
Jeśli Helms zmarł w 200l, pasowałoby to do PMI.
Nasz gość od owadów sugeruje górny limit pięciu lat. To moja druga wiadomość.
Przeczytać ci raport wstępny?
Streść.
Pomiędzy pauzami Emma odczytywała wybrane zwroty z tekstu.
Puste oskórki poczwarek. Masa organizmów zamieszkujących glebę. %7łuki, w postaci
zrzuconych oskórków i martwych osobników dorosłych.
Słyszałam szelest papieru.
Przedśmiertne prześwietlenia zębów Helmsa ukazały dużo metalu w ustach, więc
wzięłam pośmiertne i podrzuciłam oba zestawy do biura Berniego Grimesa. Zadzwoni, jak
tylko znajdzie czas na dokonanie porównania.
Emma spauzowała dla efektu.
Jest coś jeszcze. Znalazłam też faks ze stanowego laboratorium medycyny sądowej,
zagrzebany w stertach papierów na moim biurku.
Rzęsa dała nam DNA?
Prooooszę. Mieli ją dopiero od czwartku. Ale malakolog zerknął na muszelkę.
Malakolog? To dla mnie coś nowego.
Ekspert od małży, omułków i ślimaków. To jest pauza Viviparus interteztus. Po [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl freetocraft.keep.pl
kontaktować się ze mną w razie potrzeby.
Myślę, że nie spodobaliśmy mu się. Ryan zapalił jeepa.
Co o nim sądzisz? zapytałam.
To pan umywam rączki .
Jest lekarzem.
W sensie Howarda Hughesa* [Howard Hughes amerykański miliarder, pilot i konstruktor lotniczy oraz
producent filmowy cierpiący na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne objawiające się częstym myciem rąk (przyp. red.)].
Założę się, że dwa razy sprawdza zamki, liczy spinacze, układa skarpetki według kolorów.
Ja układam skarpetki według kolorów.
Ty jesteś dziewczyną.
Zgadzam się. Marshall jest ewidentnie śliski. Ale jak sądzisz, pozer wie więcej niż
mówi?
Przyznaje, że wie więcej niż mówi. Jest lekarzem.
A reszta?
Duzi.
To wszystko?
Duzi i gburowaci.
Wyciągnęłam rękę i podkręciłam klimatyzację.
A Daniels siedział.
Skąd wiesz?
Więzienne tatuaże.
Jesteś pewien?
Zaufaj mi. Jestem pewien.
Może to ten upał. Może frustracja, że nie potrafiłam nic osiągnąć. Nawet Ryan mnie
irytował.
A może byłam poirytowana na siebie za to, że straciłam cierpliwość? Po co zapytałam o
Helene Flynn? Czy wspomnienie o niej było dobrym posunięciem czy gafą? Czy informacja
wróci do KMB? Do Gulleta?
Moja wizyta może namieszać, może zmusić Herrona do reakcji, zmotywować KMB do
współpracy w rozpracowywaniu zniknięcia Flynn.
Z drugiej strony, moja nieuwaga może przysporzyć problemów Emmie. Wkurzyć szeryfa
i skłonić go do odcięcia mnie od sprawy.
Przynajmniej nie wyjawiłam szczegółów śmierci Unique Montague.
Niefajnie. Bezowocnie.
Oparłam się, aby zebrać myśli. Gdy tak walczyłam ze sobą, zadzwoniła moja komórka.
Bezowocnie? Kochanie, były owoce.
Rozdział 26
Emma brzmiała energiczniej niż przez ostatnie dni. Kiedy zapytałam, jak się czuje,
powróciła strzyga .
Trzydzieści cztery telefony. Bingo. Lee Ann natrafiła na dentystę posiadającego kartę
Williego Helmsa. Dr Charles Kucharski. Złożyłam staruszkowi wizytę.
W ten sposób ograniczasz się do pracy papierkowej?
Emma to zignorowała.
Kucharski tak się ucieszył z odwiedzin, już myślałam, że mnie przykuje do ściany w
przydomowym bunkrze.
To znaczy?
Wątpię, aby opływał w pacjentów.
Yhm. Zabrzmiałam jak Daniels.
Kucharski pamiętał Helmsa jako wysokiego, bladego gościa, pod czterdziestkę,
mającego tiki nerwowe. Ostatnia wizyta Helmsa miała miejsce w kwietniu w 1996.
Jakie tiki?
Nieskoordynowane ruchy szyi i rąk. Kucharski musiał zabezpieczać głowę Helmsa i
nadgarstki w czasie borowania i wypełniania. Kucharski myślał, że pacjent mógł cierpieć na
zespół Tourette a* [zespół Tourette a wrodzone zaburzenie neurologiczne charakteryzujące się głównie
występowaniem u chorego wielu tików (przyp. red.)]
Czy Helms podał jakiś kontakt? Adres? Pracodawcę?
Ojciec Helmsa, Ralph Helms, opłacał rachunki. Willie podał jego numer do karty.
Kiedy Lee Ann zadzwoniła, dowiedziała się, że numer jest już nieaktualny. Okazało się, że
Helms senior zmarł jesienią dziewięćdziesiątego szóstego.
Stąd koniec regularnych wizyt.
Helms podał swojego pracodawcę: Auto Parts u Johnniego, przy autostradzie 52. Gość
o nazwisku John Hardiston skupuje wraki, zajmuje się złomem i takimi tam. Hardiston mówi,
że zatrudnił Helmsa w dowód przyjazni wobec Ralpha, pozwolił mu mieszkać w starej
przyczepie kempingowej na tyłach. Helms zajmował się psami, był czymś w rodzaju stróża.
Pracował dla Hardistona prawie dziesięć lat, a potem pewnego dnia po prostu się wyniósł.
Kiedy?
Jesienią 200l. Hardiston mówi, że Helms opowiadał zawsze o wyjezdzie do Atlanty,
więc zbytnio się nad tym nie zastanawiał, pomyślał, że gość się spakował i po prostu
pojechał. Hardiston mówi, że Helms okazał się być dobrym pracownikiem, było mu przykro,
że go stracił.
Ale nie próbował go znalezć.
Nie.
Jeśli Helms zmarł w 200l, pasowałoby to do PMI.
Nasz gość od owadów sugeruje górny limit pięciu lat. To moja druga wiadomość.
Przeczytać ci raport wstępny?
Streść.
Pomiędzy pauzami Emma odczytywała wybrane zwroty z tekstu.
Puste oskórki poczwarek. Masa organizmów zamieszkujących glebę. %7łuki, w postaci
zrzuconych oskórków i martwych osobników dorosłych.
Słyszałam szelest papieru.
Przedśmiertne prześwietlenia zębów Helmsa ukazały dużo metalu w ustach, więc
wzięłam pośmiertne i podrzuciłam oba zestawy do biura Berniego Grimesa. Zadzwoni, jak
tylko znajdzie czas na dokonanie porównania.
Emma spauzowała dla efektu.
Jest coś jeszcze. Znalazłam też faks ze stanowego laboratorium medycyny sądowej,
zagrzebany w stertach papierów na moim biurku.
Rzęsa dała nam DNA?
Prooooszę. Mieli ją dopiero od czwartku. Ale malakolog zerknął na muszelkę.
Malakolog? To dla mnie coś nowego.
Ekspert od małży, omułków i ślimaków. To jest pauza Viviparus interteztus. Po [ Pobierz całość w formacie PDF ]